Projektowanie strefy kąpielowej należy do jednych z trudniejszych zadań. Podczas prac koncepcyjnych kluczowy jest nie tylko aspekt wizualny, ale przede wszystkim odpowiednia organizacja przestrzeni. Przy tym nie można zapomnieć o tym, że łazienka należy do pomieszczeń o najwyższym stopniu wilgotności. Pytanie więc, na jakie praktyczne rozwiązania postawić, aby zadbać o walory estetyczne w obrębie wanny i prysznica, a przy tym zagwarantować wysoki komfort użytkowania i trwałość na lata?

Projektując strefę kąpielową w łazience konieczne jest uwzględnienie szeregu czynników. – W pierwszej kolejności trzeba zwrócić uwagę na specyficzne wymagania samego pomieszczenia. Najbardziej problematyczne jest bowiem to, że łazienka należy do tych miejsc w domu, w których występuje najwyższy poziom wilgotności. Dlatego niezależnie od tego, czy robimy remont starej łazienki, czy budujemy nową, musimy wybierać najbardziej trwałe i dobre jakościowo materiały – radzi Maciej Szymański, ekspert z Ultrament.

Praktycznym rozwiązaniem, po które warto sięgnąć przy wykańczaniu strefy kąpielowej jest płyta budowlana. To wytrzymały produkt, który zapewnia izolację termiczną oraz 100-procentową odporność na wilgoć, wodę, pleśnie i grzyby. Swoje właściwości zawdzięcza wykonaniu z polistyrenu ekstrudowanego (XPS) oraz powłoki mineralnej z wtopioną siatką z włókna szklanego. – Zaletą płyty budowlanej jest także to, że pozwala zabudować nową łazienkę lub wyremontować stare pomieszczenie bez konieczności czasochłonnej obróbki, uporczywego wiercenia czy stosowania drogich stelaży, jak to zwykle bywa w przypadku płyty karton-gips – dodaje Maciej Szymański.

5 powodów, dla których płyta budowlana jest dobrą alternatywą dla płyty g-k:

1. Nie wymaga gruntowania
2. Stanowi gotowe podłoże dla okładziny
3. Zapewnia 100% odporność na działanie wilgoci
4. Gwarantuje izolację termiczną
5. Jest lekka i łatwa w obróbce

Fot. Ultrament Obróbka płyty budowlanej

Na co zwrócić uwagę projektując strefę kąpielową?

Jeszcze przed rozpoczęciem prac budowlanych w obrębie strefy kąpielowej, należy wykonać analizę metrażu pomieszczenia. Dokonując pomiarów ścian i powierzchni użytkowej, pod uwagę trzeba wziąć zarówno układ łazienki, jak i rozmieszczenie okien, drzwi i przyłączy wodno-kanalizacyjnych.

Drugim krokiem jest zaplanowanie prac aranżacyjnych. Oczywiście, strefa kąpielowa powinna pasować do całego pomieszczenia, ale oprócz designu, warto postawić na rozwiązania, które zwiększą komfort użytkowania i pomogą zachować czystość. Wybierając wannę czy prysznic konieczne jest także dokładne sprecyzowanie potrzeb domowników.

Praktycznie w strefie prysznicowej – sucha zabudowa z płyty budowlanej

Zastosowanie płyty budowlanej w obrębie prysznica jest dość szerokie. Materiał z powodzeniem można wykorzystać na przykład do zakrycia elementów instalacji prysznicowej. W tym celu płytę budowlaną montuje się do ściany wykorzystując metodę mechaniczną (przy użyciu kołków montażowych). Płyty układa się naprzemiennie, a poziome i pionowe połączenia uszczelnia się przy użyciu kleju i uszczelniacza oraz taśmy zbrojącej w zaprawie klejowej.

Przy okazji wykorzystania płyty budowlanej do wyrównania ścian czy zakrycia elementów instalacji wodnej, można wykonać praktyczną wnękę, która pomieści wszystkie kosmetyki i akcesoria używane pod prysznicem. Aby stworzyć stabilną konstrukcję, w pierwszej kolejności trzeba zbudować ściankę nośną z profili metalowych. Następnie na konstrukcję wsporczą mocuje się płytę budowlaną, wykorzystując w tym celu talerze montażowe i wkręty. Aby uzyskać szczelną konstrukcję, na rdzeniach pomiędzy płytami nakłada się klej i uszczelniacz.

Fot. Ultrament
Wnęka z płyty budowlanej

Korzystając z prysznica można postawić na dodatkowy komfort użytkowania. To zapewni praktyczne siedzisko z wygodnym oparciem. Dla uzyskania stabilnej konstrukcji wsporczej i wierzchniej, należy sięgnąć po płyty budowlane o grubości 50 mm. – Opcjonalnie na konstrukcję wsporczą można użyć płyt budowlanych o grubości 30 mm, jednak wtedy należy zachować rozstaw co 30 cm – dodaje Maciej Szymański.

Fot. Ultrament
Siedzisko z płyty budowlanej

Praktycznie o wannie – sucha zabudowa z płyty budowlanej

Klasycznym materiałem wykorzystywanym do obudowania wanny są bloczki z betonu komórkowego. Niestety to rozwiązanie ma sporo minusów, w tym przede wszystkim długi czas obróbki i montażu. Bloczki są ciężkie i wymagają wykonania dodatkowych prac, takich jak kształtowanie w przypadku wanien półokrągłych, gruntowanie i tynkowanie. Aby zaoszczędzić czas i ułatwić sobie prace, warto więc sięgnąć po płytę budowlaną – w zależności od kształtu wanny: standardową z regulacją wysokości lub/i do zaokrągleń.

W przypadku wanny prostokątnej płyty budowlane Ultrament przykłada się w pionie pod krawędzie, pozostawiając około 1,5 cm na klej i płytkę. Konstrukcję mocuje się do wanny i posadzki przy pomocy Klejopiany Ultrament (piany poliuretanowej). Przy tego typu zabudowie można wykonać tzw. wcięcie – czyli podejście pod stopy, które wyposażone w oświetlenie led może dodatkowo pełnić funkcję dekoracyjną.

Fot. Ultrament
Obudowa wanny z płyty budowlanej

Z kolei gdy wanna jest półokrągła, należy wybrać płytę budowlaną do zaokrągleń, która posiada specjalne nacięcia ułatwiające zagięcie i dopasowanie materiału do kształtu wanny. Podczas montażu, w celu lepszej stabilizacji, można użyć dodatkowych łączników do płyt. Z kolei miejsce załamań należy wypełnić pianą montażową lub używając kleju i uszczelniacza.

Wysoka wilgotność w łazience nie sprzyja trwałości standardowych płyt karton-gips. Dlatego do tzw. pomieszczeń mokrych, gdzie sucha zabudowa jest narażona na kontakt z wilgocią, należy wybrać odpowiednie materiały. – Choć płyta budowlana nie wymaga stosowania podkładów i gruntowania, wykazuje natychmiastową odporność na działanie wody i wilgoci. Zabezpiecza przed powstawaniem pleśni i grzybów, a w przypadku awarii instalacji – pozwala na szybkie dotarcie do źródła usterki i naprawę – podsumowuje Maciej Szymański.

Opracowanie: Ultrament

Zdjęcie otwierające: Fot. Ultrament, Sucha zabudowa z płyty budowlanej

Współpraca reklamowa